حضور نیروهای سازمان ملل در جولان اشغالی تمدید شد

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روزنامه هاآرتص، شورای امنیت سازمان ملل متحد شب گذشته قطعنامه ای را به اتفاق آرا به تصویب رساند که به موجب آن ماموریت نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در بلندی های جولان سوریه که همچنان در اشغال رژیم صهیونیستی قرار دارد،تا تاریخ 30 ژوئن 2008 تمدید شد.

بر اساس این گزارش، نیروهای سازمان ملل متحد از سال 1974 و پس از جنگ "یوم کیپور" که در سال 1973 رخ داد در این منطقه مستقر شده اند تا بر تحرکات نیروهای صهیونیستی و سوری در بلندیهای جولان نظارت کنند.

به نوشته هاآرتص، شورای امنیت امیدوار است با تمدید حضور نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد در بلندیهای جولان، مقدمات لازم برای مذاکرات تل آویو و دمشق فراهم شود.

لازم به ذکر است هم اکنون یک هزار نفر از نیروهای سازمان ملل متحد در قالب نیروهای حافظ صلح در جولان حضور دارند.

نگاهی گذرا به چگونگی اشغال بلندیهای جولان توسط رژیم صهیونیستی :

جنگ شش ‌روزه (جنگ اعراب-اسرائیل) جنگ شش ‌روزه ۱۹۶۷ که از ۵ ژوئن تا ۱۰ ژوئن ۱۹۶۷ میان رژیم صهیونیستی و اعراب (مصر، سوریه، اردن و عراق) رخ داد، نقطه اوج بحرانی بود که از تاریخ ۱۵ مه ۱۹۶۷ تا ۱۲ ژوئن ۱۹۶۷ به طول کشید و در آن اسرائیل با شکست ارتش چند کشور عربی قسمتی از خاک آنها را تصرف کرد. نتایج این جنگ در ساختار ژئوپلیتیک منطقه تأثیرگذار بوده است.

بحران چگونه آغاز شد؟

بحران با خارج شدن نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل متحد از صحرای سینا در ۱۹ می آغاز شد. پس از خارج شدن این نیروها از صحرای سینا، دولت مصر به رهبری جمال عبدالناصر ارتش این کشور در صحرا مستقر شد و نیروها و جنگ‌ افزارها بر مرز فلسطین اشغالی متمرکز شدند. در ۲۲ می، مصر با بستن تنگه "تیران" که در دریای سرخ قرار دارد، این راه آبی را بر کشتیهای اسرائیلی بست و بندر تازه‌ تاسیس آنزمان "بندر ایلات" - که در جنوبی ‌ترین بخش فلسطین اشغالی قرار دارد - را عملاً به حالت تعطیل درآورد.

همزمان سوریه و اردن و عراق هم نیروهایشان را به طور مشترک در بلندی‌ های جولان و کرانه باختری رود اردن برای حمله ‌ای غافلگیرانه جمع کردند. در همین حال اسرائیل، استراتژی مبنای جنگ در خاک دشمن به جای جنگ در خاک خود را در پیش گرفت .

جنگ چگونه آغاز شد؟

رژیم صهیونیستی که حمله همزمان ارتشهای مصر، عراق، سوریه و اردن را در چند قدمی خود می دید، دست پیش گرفت و در تاریخ ۵ ژوئن ۱۹۶۷ به نیروهای ارتش مصر در صحرای سینا حمله کرد، اما با افروخته شدن آتش جنگ، بعد از ۲ روز سوریه هم وارد جنگ شد و از بلندیهای جولان شروع به پرتاب موشکهای کاتیوشا و آتش توپخانه شدید به دشت هولا در فلسطین اشغالی کرد.

اما از آن سو، اسرائیل با دریافت اطلاعاتی حیاتی به وسیله عوامل اطلاعاتی خود در مصر پی برد که ارتش مصر بیش از چهارصد هواپیمای جنگنده خود را در نقطه ای جمع کرده است تا صبح روز بعد، صفوف ارتش اسرائیل را شدیدا در هم بکوبد. ژنرالهای اسرائیلی که کار کشور جعلی تازه تاسیس خود را با بلند شدن هواپیماهای مصری تقریبا تمام شده می دیدند تصمیم به منهدم کردن شبانه تمام جنگنده های مصری قبل از بلند شدن یکباره آنها بر روی فلسطین اشغالی کردند و نیروی هوایی ارتش اسرائیل با فرستادن تمام ۲۰۰ هواپیمای جنگنده‌ٔ فعال خود بیش از ۳۰۰ هواپیمای مصری را بر روی زمین از بین برد.

با این حمله برتری هوایی نیروهای دفاعی اسرائیل در بقیهٔ مدت زمان درگیری تامین شد و ارتش مصر نهایتا با عقب‌ نشینی از خاک خود (صحرای سینا) تا آن سوی کانال سوئز عقب رانده شد. در همین حال ارتش اسرائیل با تغییر میدان جنگی به سوی بلندیهای جولان که مقر نیروهای اردنی و سوری بود؛ توانست آنها را شکست داده و بلندیهای جولان و کشتزارهای شبعا را به اشغال خود درآورد.